گزارش برنامه پیمایش زمستانی خط الراس علم کوه تا دماوند زمستان ۱۳۹۹ بخش اول

 

گزارش برنامه پیمایش زمستانی خط الراس علم کوه تا دماوند زمستان ۱۳۹۹

(بخش اول)

 

به نام خالق کوهستان

البرز مرکزی بخشی از رشته‌کوه به هم پیوستهٔ البرز است. که بیشترین تحدب و ضخامت عرضی و ارتفاع را دارد و از دره کرج تا گسل سمنان امتداد می‌یابد.
از دماوند به سمت علم کوه ۳ خط الراس تقریبا موازی منشعب می گردد.

۱-خط الراس لهرا، کهون، هفت سران لار، تخت خرس، کهو، چپکرو و … که در واقع خط الراس اصلی بود و دماوند از طریق گردنه سرداغ با رسیدن به این قلل به البرز مرکزی وصل می شود. طول این خط الراس از قله دماوند تا قله علم کوه حدود ۲۵۰ کیلومتر می باشد.

۲ – خط الراس ورارو، سه سنگ، ناقوس، دو خواهرون، تخت خرس و … که این مسیر در واقع خط الراس متصل به دماوند نبوده و برای سوار شدن بر روی یال ورارو باید از گردنه سرداغ به سمت رودخانه دلیچای فرود رفته و با گذر از رودخانه مجدد روی یال ورارو سوار شد.

۳ – خط الراس گاوینک چال که خط الراس بکر و کم ترددی بوده و به صورت مجزا با صعود قلل دیوآسیاب و … به گردنه قو می رسد.
در تابستان صعودهای متعددی بر روی خط الراس دماوند تا علم کوه اجرا گردیده است ولی این خط الراس در زمستان کمتر صعودی به خود دیده است.

لازم میدانیم قبل از ارائه گزارش پیمایش زمستانی خط الراس علم کوه تا دماوند ، اهم فعالیت هایی که در سالهای قبل در زمستان بر روی این خط الراس عظیم صورت پذیرفته را بصورت خلاصه خدمتتان ارائه کنیم.لازم به یادآوری است، این تمام اطلاعاتی هست که ما توانسته ایم از منابع مختلف از جمله اینترنت و همچنین از استاد محمد نوری و آقای نیما اسکندری گردآوری کنیم.

واگر فعالیت دیگری انجام شده و در این گزارش به آنها اشاره نگردیده را به منزله بی اطلاعی ما از انجام فعالیتهای بدین شکل در منطقه منظور فرمایید.

در زمستان سال ۷۵ استاد محمد نوری موفق به پیمایش خط الراس علم کوه به کندوان گردیده و درسال ۷۶ نیز به همراه مرحوم غدیر یزدانی پیمایش زمستانه خط الراس دماوند به علم کوه رو طی ۵ مرحله با موفقیت به اجرا گذاشتند. همچنین درسال ۱۳۹۷ تیمی به سرپرستی جناب آقای نیما اسکندری موفق شدند در مدت زمان ۱۵ روز خط الراس دماوند به آزاد کوه را در زمستان پیمایش نمایند.

همچنین پیمایش هایی بر روی خط الراس های خلنو تا آزاد کوه، سرخابها تا کمان کوه از روستای دونا،کندوان تا لشگرک نیز توسط تیم های دیگر انجام گرفته است.

سخن از کوه و فتح می شود انسان به یاد پیشکسوتان می افتد که با لوازم و تجهیزات قدیم با صبر و کوشش مردانه و جانگیر برای موفقیت و ارتقای سطح کوهنوردی کشور تلاش می کردند. این خود بهانه ای می گردد تا جمع یاران با وفا به منظور قدردانی از زحمات پیشکسوت و بزرگ مرد کوهستان استاد محمد نوری دست در دست یکدیگر نهاده تا بار دیگر همت و توانایی خود را که در سال ۱۳۹۸ شروع و به موفقیت کامل نرسید مجددا در زمستان ۱۳۹۹ وبا پیمایش کامل خط الراس علم کوه به دماوند به اجرا گذاشته و ثابت نمایند که با تلاش و کوشش فراوان میتوان هر شکستی را به پیروز و موفقیت تبدیل نمود .

لذا تصمیم بر آن شد که در زمستان ۱۳۹۹ خط الراس علم کوه تا دماوند به طور کامل پیمایش گردد که شامل صعود قله علم کوه از مسیر سیاه سنگها و پیمایش خط الراس خرسانها ، ویران کوه و لشگرک هاو ادامه خط الراس تا دماوند بود در برنامه قرار گیرد.

همانطور که میدانید اجرای برنامه هایی در این سطح و با این مدت زمان نیاز به برنامه ریزی دقیق و طولانی چه از لحاظ آمادگی جسمانی و چه از لحاظ تدارکات دارد.
برنامه آمادگی جسمانی تیم از ابتدای سال ۹۹ شروع گردیدواز اوایل پاییز ۹۹ با شدت بیشتر که شامل دو روز در هفته تمرین Skyrunning و همچنین اجرای برنامه های کوهنوردی متناسب با تمرینات جهت اجرای برنامه اصلی در اواخر هفته بود می شد.همچنین در تابستان و پاییز با اجرای چند برنامه، تدارکات لازم در نقاط تعیین شده جهت بارگذاری منتقل گردید.

حال سعی داریم تا به صورت روز شمار گزارشی مفید از اجرای برنامه در اختیار علاقمندان قرار دهیم . امید است که مفید فایده قرار گیرد . این گزارشات به صورت متوالی در سایت باشگاه و  کانال تلگرامی باشگاه کوهنوردی بینالود قرار خواهد گرفت.

 

جمعه ۵ دی ماه ۹۹

در صبح ادینه باز هم جمعی پر مهر دور هم جمع شدیم ،ساعت ۸:۳۰ با بدرقه گرم دوستان با دو دستگاه خودرو شامل ۴ نفر اعضای تیم پیمایش خط الراس(آقایان میربلوک،مهرداد ،یزدی وبکائیان )و همراهانمان (آقایان امین الرعایا، مختاری،فتحی،فرهمند) نیشابور را به مقصد سرخرود ترک کردیم

بعداز چشمه علی برف و بوران شدیدمارا مجبور به بستن زنجیر چرخ می کند،و با توجه به شرایط یخبندان و برف سنگین از چشمه علی تا سرخرود حدود ۸ ساعت زمان بطول می انجامد .ساعت۲۲:۳۰ به سرخرود می رسیم.

 

شنبه ۶ دی ماه ۹۹

بخاطر بارش سنگین برف و رعایت قانون ۴۸ ساعت جهت پایداری برف زمان حرکت از رودبارک رو از شنبه به یک شنبه تغییر می دهیم،و امروز را در سرخرود استراحت می کنیم.

 

 

یکشنبه ۷ دی ماه ۹۹

بعداز آماده کردن ناهار و خوردن صبحانه به سمت رودبارک حرکت می کنیم و با هماهنگی قبلی با مشهدی رسول نقوی ساعت۱۱:۳۰ در خانه این عزیز مستقر شدیم.
بعداز خوردن ناهار و بستن کوله ها با بدرقه دوستان و خانواده محترم مشهدی رسول ساعت ۱۴بوسیله یک دستگاه پاترول به سمت ونداربن حرکت می کنیم،
حجم برف بالاست ،‌ در اکاپل به خاطر ریزش بهمن راه بسته ست،از راننده خداحافظی کرده و کوله ها بر پشت می اندازیم به سمت ونداربن حرکت می کنیم.
ساعت ۱۷به ونداربن میرسیم و با برقرای کمپ به امید فرداهای خوب شبی را سپری می کنیم.

 

دوشنبه ۹ دی‌ماه ۹۹

ساعت ۶:۳۰ کمپ رو به مقصد جان‌پناه سرچال ترک می‌کنیم،حجم برف سنگین هست،
ولی خوشبختانه تیم دیواره که دو تا از بچه‌های نیشابور آقایان ایرانفر و بخت‌آور همراه تیم تهران و اراک مسیر را تا سرچال برف‌کوبی ،
و در ابتدای کار، کار ما رو بسیار سهل و آسان کرده بودن.به‌جز قسمت‌هایی که باد مسیر رو پرکرده بود.
پس از ۷:۳۰ ساعت تلاش ۱۴:۳۰به جان‌پناه سرچال با استقبال همشهریان عزیز می‌رسیم.و شبی به‌یادماندنی رو در کنار همدیگر سپری می‌کنیم.

 

سه‌شنبه ۹ دی‌ماه ۹۹

طبق قرار دیشب بچه‌ها صبح زود بیدار شدن، شور و شوق وصف‌ناشدنی در بین دو تیم دیواره و خط‌الرأس هست، دو تیم خیلی باهم عجین شدیم.
زمان به‌سرعت در حال گذر هست، ساعت ۶:۳۰ حرکت می‌کنیم، دیروز بعد از رسیدن به جان‌پناه آقای میربلوک قسمت زیادی رو برف‌کوبی کرده بودن، امروز در کار برف‌کوبی از هم سبقت می‌گیریم.
بعد از ۳ ساعت تلاش وقت خداحافظی می‌رسد، عکس یادگاری رو می‌گیریم راهمان از هم جدا می‌شود مسیر برف سنگینی هست، قسمت‌هایی برف‌یخ زده هست و قسمت‌هایی در برف فرومی‌رویم.

زیر شیب گردنه چالون می‌رسیم، ابتدای مسیر وضعیت برف خوبه، ولی بعد از کمی پیمایش برف پودری میشه و تا کمر در برف هستیم،
مجبور می‌شویم با شانه خالی برف‌کوبی کنیم خط مستقیمی رو ادامه می‌دهیم تا به زیر سنگ‌ها برسیم، بعد از تلاشی جانانه در ساعت ۱۴:۳۰ به گردنه می‌رسیم. هوا آرام هست و خوشبختانه بادی نداریم.
حجم برف‌رو گردنه خیلی زیاد هست، روی برف‌ها جای چادر آماده می‌شود. بعد اینکه چادرها بر پا شد. به نقطه بارگذاری رفته و خوشبختانه کل بار هست، به‌جز قسمتی که زاغ‌ها به دبه‌ها آسیب رساندند.

بارها رو به چادر انتقال می‌دهیم، وسایل فنی گروهی و شخصی یک حلقه طناب ۵۰ متری ۹ میل و دو حلقه طناب ۲۵ متری سایز ۹/۸ عدد کپسول پروپان و مواد غذایی جهت ۵ روز اولین بارگذاری ما هست.
مواد غذایی بین دو چادر تقسیم می‌شود. بعد از نوشیدن چایی و دم‌نوش و خوردن شام، برنامه فردا رو هماهنگ می‌کنیم.
نور مهتاب بر پهنه علم‌کوه تابیده، سکوت و سرمای علم چال حال و هوای وصف‌ناشدنی دارد. خستگی امروز و اولین شب در ارتفاع و فرار از بیداد سرما را فقط به کیسه‌خواب گرم باید پناه برد.

چهارشنبه ۱۰ دی‌ماه ۹۹

طبق قرار دیشب امروز با توجه به نزدیکی جان‌پناه سیاه سنگ و سوز سرمای اول صبح هیچ عجله‌ای برای حرکت نداریم،
ساعت ۹:۳۰ با توجه به حجم زیاد برف و سنگینی کوله‌ها حمید و مصطفی برای ثابت گذاری ۱۰۰ متر طنابی که داریم بدون کوله به سیاه سنگ‌ها می‌روند و بعد از ثابت گذاری به کمپ برمی‌گردند.
ساعت ۱۱:۳۰ بعد از نوشیدن چایی با کوله‌های حدود ۲۸ کیلو ۴ یار عاشق در هوایی سرد به دل سیاه سنگ‌ها می‌زنیم تا اولین چالش فنی برنامه رو عبور کنیم.
چالش سیاه سنگ‌ها امسال خیلی بیشتر از حد انتظار نسبت به صعود زمستانی دو سال قبل هست. بعد از صعود درگیر فرودها می‌شویم از سنگینی کوله‌ها مجبور به استفاده از ابزار فرود در فرودهای کوتاه می‌شویم.

بعد از ۵ ساعت تلاش ساعت ۱۶:۳۰به جان‌پناه سیاه سنگ‌ها می‌رسیم.
خوشبختانه اتفاقی نادر مواجه شدیم و داخل جان‌پناه خیلی کم برف دارِد. بعد از نیم ساعت تلاش، هتل ما آماده شد.
با تنظیمات دستی تلفن موفق تماس می‌شویم و آخرین شرایط خود را گزارش داده و استراحت…

 

پنچ شنبه ۱۱ دی ماه ۹۹

 

امروز راه سخت و پرخطری را در پیش داریم،پیش‌بینی ما این بود با توجه به جنوبی بودن مسیر اول صبح برف‌یخ زده هست،به همین خاطر برای ایمنی بیشتر از بهمن و برف‌کوبی کمتر طبق تصمیم دیشب قرار شد ساعت ۷ صبح حرکت کنیم.

تصور ما این بود که صبح نیازی به خشک‌کردن کیسه‌خواب‌ها نیست.لذا ساعت ۵/۳۰بامداد از خواب بیدار می‌شویم،ولی برخلاف تصور کیسه‌خواب‌ها خیس بوده و مجبور شدیم کیسه‌خواب‌ها رو خشک‌کنیم و زمان رو از دست بدیم لذا ساعت ۸ صبح با بستن کرامپون ها دل به راه می‌زنیم.

خطر بهمن مسیر به یک‌طرف و دیدن هیبت قلل خرسان ها و ویران کوه لرزه به تن ما می اندازه ،مسیری سخت و پر چالشی پیش روی ماست.بعد از عبور از سنگ‌های زیر شاخک ،به سبب برف پودری کرامپون‌ها روباز می‌کنیم.

حجم برف زیاد و پودری ست. در بیشتر قسمت‌ها نفر اول بدون کوله تا جای ایمن برف‌کوبی کرده وبرمی گردد.و نفرات تک‌به‌تک حرکت می‌کنند.در این شرایط حواس همه به یکدیگر است.

برف‌کوبی حتی تا روی قله همراهمان بود .بالاخره بعد از ۵/۳۰ساعت تلاش و استرس بهمن ساعت ۱۳/۳۰عکس یادگاری رو روی قله می‌گیریم.

با بچه‌ها تماس گرفته و خبر صعود رو داده و به سمت جان‌پناه خرسان سرازیر می‌شویم.در مسیر فرود علاوه بر برف‌کوبی در خیلی از قسمت‌ها تا کمر در بین سنگ‌ها فرومی‌رویم،با داشتن کوله‌های سنگین خطر لات شدن کفش‌ها در بین سنگ‌ها تهدید بزرگی برای ماست.

نفر اول خیلی بااحتیاط برف‌کوبی می‌کند.بعضی وقت‌ها تا کمر در برف و سنگ فرومی‌رویم. بالاخره بعد از یک ساعت به جان‌پناه می‌رسیم،و با جان‌پناهی که درب آن شکسته و در کناری افتاده و تا سقف پر از برفِ روبرو می‌شویم.

بیش از یک ساعت زمان می‌برد تا برف داخل آن تخلیه کرده و درب آن را باسیم نصب و محکم‌می‌کنیم.داخل جان‌پناه خیلی سرد بود .به همین خاطر با پوش چادر قسمتی از داخل جان‌پناه رو جدا کرده و شرایط کمی بهتر می‌شود.

به خاطر خستگی امروز زودتر به درون کیسه می‌رویم.ولی تا وقت خواب دائم شرایط بچه‌های دیواره رو به هم گوشزد کرده و برای تیم دیواره آرزوی موفقیت و سلامتی می‌کنیم.

 

جمعه ۱۲ دی‌ماه ۹۹

 

در عالم خواب هستیم،ساعت ۳بامداد با توجه به سنگی که پشت در گذاشتیم صدای تلاش برای باز کردن در ، ما رو از خواب بیدار می‌کند.

به‌سرعت از کیسه‌خواب می‌زنم بیرون،در روباز می‌کنم،وای خدای من،علی  و احمد از تیم دیواره پشت در جان‌پناه هستند،همه بچه‌ها بیدار شدن،لحظه‌ای ناب رو تجربه می‌کنیم،بعد از خوش بش کردن به‌سرعت شروع به برف آب‌کردن و آماده کردن دم‌نوش می‌شویم.

هرکدام از بچه‌ها با شوق در حال انجام کاری هستند،بعد از یک ساعت آقا مجتبی و سپهر به ما ملحق می‌شوند،و شادی ما دوچندان می شه،سعید و قاسم قرارِ تا صبح بیواک کنن.

زمان کم هست و حرف زیاد . در حین خوردن و نوشیدن از کارهای دیروز هم‌صحبت می‌کنیم.

ساعت ۵بامداد کیسه‌خواب‌ها روباز می‌کنیم و مثل پتو روی‌هم می‌اندازیم و خوابی شیرین رو در هوای سرد و زمان کم‌تجربه می‌کنیم.

ساعت ۸ صبح از خواب بیدار شدیم، تلاش بچه‌ها برای ارتباط بی‌سیم بی‌نتیجه بود.

آقایان میربلوک و بکائیان جهت حمایت  و ارتباط با بچه‌ها که در انتهای مسیر دیواره بیواک کرده بودند به سمت قله حرکت می‌کنند،بعد از ۱۵دقیقه حرکت بچه‌ها رو روی قله می‌بینند، به ما اطلاع داده و با خوشحالی و سرعت بیشتر به سمت بچه‌ها ادامه مسیر می‌دهند.

با اصرار زیاد کوله‌ها رو می‌گیرند و به‌اتفاق هم به جان‌پناه خراسان برمی‌گردند.داخل جان‌پناه  شوق و شادی هست.

پس از خوردن و آشامیدن و کمی استراحت ، تیم دیواره تصمیم به فرود از دره هفت‌خوان و رسیدن به کمپ در علم چال رو می گیرن.ساعت ۱۲ ظهر است.

بعد گرفتن عکس یادگاری از ما خداحافظی کرده و به کاسه هفت‌خوان سرازیر می‌شوند.

 

من و مصطفی ساعت ۱۲/۳۰ جهت ثابت گذاری قله خرسان شمالی حرکت می‌کنیم،بعد از یک ساعت  درگیری با سنگ و یخ و برف قله خرسان شمالی رو  صعود می‌کنیم،قصد ثابت گذاری از روی قله به سمت خرسان میانی روداریم.

قسمتی از یال تیغه‌ای و خطرناک هست، روی بدن خود مصطفیرو حمایت می‌کنم تقریباً یک طول ۵۰ متر رو ادامه مسیر می‌دهد ولی هیچ کارگاه مطمئنی پیدا نمیشه ،لذا ناگزیر به برگشت می‌شویم چون عملاً هیچ کاری نمی تونیم انجام بدیم قبلاً تجربه صعود زمستانه روی قله خراسان شمالی رو نداشتیم،و فقط یک گزارش از تلاش زنده‌یاد آیدین بزرگی در خرسان شمالی  و گزارش پیمایش استاد محمد نوری رو خوانده بودیم.

با دو حلقه طناب ۲۵ متری از قله خرسان شمالی کارگاه  فرود می‌زنیم و با طناب۵۰متری فرود می‌رویم.

بعد از رسیدن به بچه‌ها در جان‌پناه خراسان و صرف ناهار سرپرست برنامه حمید آقا جلسه‌ای رو گذاشتن جهت برنامه‌ریزی فردا،و طبق بررسی شرایط موجود و کوله‌های سنگین ،و پرهیز از خطرات احتمالی و برای موفقیت و سرعت بیشتر، از حق خود و علی  گذشته و قرار بر این شد من و مصطفی با کوله سبک،یک پوش چادر، یک زیرانداز، کپسول و سری اپی،و تنقلات،فردا ساعت ۷بامداد استارت کنیم،حمید و علی هم با کوله‌های خیلی سنگین از دهلیزی که حمید آقا امروز انتخاب کرده بود به حصار چال سرازیر بشن.

به‌هرحال دستور سرپرست است و ازخودگذشتگی ایشان. برنامه برای فردا به همین صورت بسته شد. به خاطر خستگی دیروز و بی‌خوابی دیشب همچنین سرما بهترین مکان جهت استراحت داخل کیسه‌خواب‌هایمان است.

مجموعه قلل خراسان‌ها در خط‌الرأسی کوتاه که بعد از جان‌پناه خرسان و در جهت شمال به جنوب با دامنه‌های غربی به سمت هفت‌خان و دامنه‌های شرقی به سمت حصار چال کشیده شده که یکی از مشهورترین و فنی‌ترین قلل منطقه تخت سلیمان است قللی فرسایشی و ریزشی که شاخصه‌های آن است.

هدف ما گذر از این خط‌الرأس بود که تنها یک صعود زمستانه و آن‌هم حدود ۲۵ سال پیش توسط استاد محمد نوری انجام‌شده و گزارشی دیگری هم وجود نداشت با پیمایشی که در تابستان از سمت خط‌الرأس هفت‌خان به علم‌کوه داشتیم به جهت پیمایش و شناسایی تقریباً مکان مناسبی جهت کمپ زدن وجود نداشت

نهایتاً زیر قله خرسان جنوبی به سمت ویران کوه به‌زحمت می‌توان جای چادر مهیا کرد امیدوار بودیم در زمستان به خاطر برف و سردی هواسنگ‌ها ثبات کافی داشته باشند که متأسفانه این‌طور نبود و کارگاه گرفتن از آن‌ها کار مشکلی بود، واقعاً صعود زمستانی این مسیر متفاوت است و پر چالش .

 

شنبه ۱۳ دی‌ماه ۹۹

ساعت۷ صبح ،بعد از خداحافظی از دوستان راه صعود را پیش می‌گیریم بااحتیاط به اول طناب ثابت که روز قبل گذاشته بودیم می‌رسیم یومار زده و به قله خرسان شمالی می‌رسیم چون کارگاه مطمئنی نبود محمد در قسمت راست (دره هفت‌خان) در جای امنی و روی بدن حمایت می‌کند تا به سنگی مطمئن می‌رسم کارگاه گرفته و محمد را  هم حمایت می‌کنم تا به کارگاه می‌رسد و آماده فرود می‌شویم ولی سیم بکسل مدفون در برف شده و حدود ۴۰ متر فرود می‌رویم تا به قسمت معلق سیم بکسل می‌رسیم مجدداً کارگاه را از سیم بکسل و میخ ثابت‌مسیر گرفته و حدود ۲۰ متر دیگر فرود می‌رویم تا به گردنه و پایان سیم بکسل می‌رسیم.

مسیر قله خرسان شمالی تا ابتدای سیم بکسل	طناب ثابت خرسان شمالی که روز قبل کار گذاشته بودیم
	مسیر تیغه ای خرسان شمالی
دهلیز خرسان شمالی به سمت خرسان میانی و سیم بکسل	ابتدای سیم بکسل

 

با ابزار میانی که داریم حدود ۳۰متر صعود کرده و کارگاه گرفته و نفر دوم هم به کارگاه می‌رسد و ازاینجا با توجه به ریزشی بودن تصمیم می‌گیریم به روش هم طنابی صعود کنیم و حتی به خاطر ایمنی بیشتر در قسمت‌هایی طناب بین خودمان را کوتاه‌تر کرده و حرکت می‌کنیم

خرسان میانی مسیری ناشناخته و گمراه‌کننده است و باید با دقت بیشتری مسیریابی کنیم تا به‌اشتباه راهی نرویم که زمان را از دست دهیم

 

 

	خط الراس هفت خوان در پس زمینه

 

صعود و فرودهای پی‌درپی تا به برجی در  ویران کوه می‌رسیم سمت راست را می‌بینیم که مسیر  دیواره‌ای و مشکل و از سمت چپ که برفی پودری و سنگین دارد تصمیم به صعود می‌گیریم .با حمایت و کار گذاشتن چندمیانی نزدیک به ۵۰متر صعود و سنگی مطمئن برای کارگاه پیدا می‌کنم محمد هم به کارگاه می‌رسد  با حمایت چند متر دیگر  تراورس می‌کنم تا به بلوک سنگی خوبی برای فرود می‌رسیم و آماده فرود می‌شویم .شیب که کمتر شد دوباره هم طناب شده و به گردنه خرسان جنوبی می‌رسیم. شیب خرسان را هم به همین طریق صعود می‌کنیم .آری خیلی خوشحالیم که اکنون  بر بلندای خرسان جنوبی ایستاده‌ایم و به یکی از اهداف بزرگ این برنامه رسیدیم

 

 

گردنه مابین خرسان جنوبی و ویران کوه
عبور از ویران کوه	شیب خرسان جنوبی

با بیسیم خبر صعود را به حمید آقا اعلام می‌کنیم  و به سمت قله ستاره سرازیر می‌شویم .بعد از ستاره به نزدیک قله منار می‌رسیم و خوشبختانه پرچم علامتی که قبلاً در اول  دهلیز که مشخصه مسیر بود  گذاشته بودیم راهنمای خوبی برایمان بود .  سرعت بیشتری می‌گیریم تا قبل از تاریکی به دوستانمان که واقعاً  روز خسته‌کننده‌ای با کوله‌های سنگین رو تجربه کردند برسیم روی قله گردون کوه عکسی به یادگار می‌گیریم و به سمت  جان‌پناه گردون کوه حرکت می‌کنیم حمید آقا  و علی آقا زودتر از ما رسیده بودند  وهم دیگر را در آغوش می‌گیریم و خوشحالیم که همگی سالم در کنار هم هستیم.

 

نقل‌قول از تیم دوم:

حمید آقا و علی آقا ساعت ۹ صبح با کوله‌های سنگین بالای ۳۰ کیلو جهت ایمنی تیم خراسان‌ها از مسیری که روز قبل  حمید آقا بررسی کرده بود به سمت حصار چال سرازیر شدن، حجم برف خیلی زیاده و انعکاس نور خورشید از روی برف‌ها باعث گرمای طاقت‌فرسایی شده. با برف‌کوبی سنگین حصار چال نهایتاً در ساعت ۱۶:۳۰ به گردون کوه می‌رسیم. پس از مدتی کاوش جان‌پناه گردون کوه را پیدا می‌کنیم. در همین زمان محمد و مصطفی نیز از راه می‌رسند. درب جان‌پناه باز بوده و داخل آن مملو از برف. با زحمت داخل جان‌پناه را از برف خالی کرده و فضایی کوچک اما گرم و دوست‌داشتنی برای رفع خستگی از فعالیت سنگین امروز برای خود مهیا می‌کنیم

جان‌پناه گردون کوه

 

یکشنبه ۱۴ دی‌ماه ۹۹

دیشب هرچند جای خواب تنگ‌تر بود ولی به خاطر گرما و نبودن صدای باد خواب راحتی داشتیم. بعد از بیدار شدن بازهم کارهای هرروز را تکرار می‌کنیم.

ساعت ۹ صبح جان‌پناه رو ترک می‌کنیم، هوای علم‌کوه امسال عجیب هست روزهایی بدون باد یا باد حداقل و با شب‌های خیلی سرد، با توجه به پیمایش زمستان سال ۹۸ از قله لشگرک تقریباً با مسیر آشنایی داریم،

بعد از صعود لشگرک بزرگ و کوچک که روی یال مانند پارسال کم برف بود ولی در فرود از لشگرک کوچک به سمت خرس چر، برف پودری با حجم زیاد بود. ساعت ۱۲ به محل بارگذاری می‌رسیم، همه مواد غذایی به‌جز نان خشک هست، بعد از تقسیم بار به سمت خرس چر حرکت می‌کنیم

قبل از صعود قله خرس چر حدود ۵۰ متر حالت تیغه‌ای و زین اسبی هست، فرودهای بعد از قله خرس چر چالش خوبی دارد، برف با حجم زیاد ولی پودری همراهمان است.

نمای کلی از مسیر پیمایش شده تا امروز قله علم کوه، خط الراس خرسانها و ویران کوه و …	حرکت به سمت قله لشگرک بزرگ
محل بار گذاری

 

در انتهای فرود از قله خرس چر دو فرود ۱۲ و ۲۵ متری هست، از سنگ‌های مسیر کارگاه فرود می‌گیریم، باز تیغه‌های زین اسبی با حجم برف پودری زیاد ما رو به چالش می‌کشد سمت شمالی یخچال‌هایی با شیب زیاد و دیواره‌های پربرف و سمت جنوب دهلیزهای پربرف.

اشعه‌های بی‌رمق آفتاب آخرین توان خود را البته بدون گرما به تیم ما هدیه می‌دهد، هرلحظه که نور آفتاب کمتر می‌شود این سوز سرما هست که جایگزین می‌شود و بادی که از سمت ناریان می‌وزد برشدت سرما می‌افزاید.

هنوز به‌جای مناسبی برای چادر زدن نرسیدیم، از صعود برج سنگی بین قله خرس چر و الانه سر صرف‌نظر می‌کنیم و با تراورس از زیر ریشه‌های سنگی به سمت قله الانه سر ادامه مسیر می‌دهیم، حجم برف زیاده ولی در قسمت‌هایی با توجه به جنوبی بودن مسیر و غروب آفتاب برف‌ها یخ‌زده بود

ولی در بعضی از قسمت‌ها برف پودری بود و ما تا کمر در برف فرومی‌رفتیم؛ و برای ایمنی بیشتر از ریشه سنگ‌ها حرکت می‌کردیم. بالاخره در ساعت۱۷:۳۰ در کاسه زیر قله الانه سر چادر زدیم؛ و شبی دیگر را در سرما سپری می‌کنیم

	مسیر تیغه ای قله خرسچر
	کمپ زیر قله آلانه سر

دوشنبه ۱۵ دی‌ماه ۹۹

ساعت ۵ بامداد بیدار می‌شویم و پس از خشک‌کردن کیسه‌خواب‌ها در ساعت ۸ صبح در هوایی سرد و باد ملایم به سمت قله الانه سر حرکت می‌کنیم.

نقاب‌های شمالی مسیر با اندازه‌ها و شکل‌های مسیر هیبت خودرو به رخ ما می‌کشد. از قله الانه سر، سیولز، سیالیز و دشت زیر آن عبور می‌کنیم، حجم برف خیلی زیاده ولی خوشبختانه سفت و یخ‌زده هست،

از تیغه‌های یخ‌زده مسیر قله زرین کوه مجبور به بستن کرامپون‌ها می‌شویم. با تلاش نفس‌گیر بچه‌ها ساعت ۱۴ با تابلوی زرین کوه عکس یادگاری می‌گیریم و با تیم پشتیبان تماس می‌گیرم و آخرین اخبار رو می دیم و مسیر رو به سمت گچ بزرگ ادامه میدیم. ساعت ۱۶/۴۰ زیر کاسه گچ بزرگ چادر می‌زنیم.

 

 

یال صعود قله زرین کوه از روستای دلیر	به سمت قله زرین کوه
	قله زرین کوه
برقراری کمپ زیر قله گچ بزرگ

 

سه‌شنبه ۱۶ دی‌ماه ۹۹

یکی از بزرگ‌ترین سختی‌های این‌گونه برنامه‌ها، طول مدت برنامه است. مثل همیشه ساعت ۵ صبح باید بیدار بشویم تا پس از خشک‌کردن کیسه‌خواب‌ها بتوانیم ساعت ۸ حرکت کنیم، حتی اکنون‌که در حال نوشتن گزارش هستم تصورشم واسم سختِ ولی به قول دوستان مرغ زیرک چون به دام افتد، تحمل بایدش.

هرچند بعد از قله زرین کوه عملاً تو ارتفاع زیر ۴۰۰۰ متری هستیم، ولی امروز صعود و فرودهای زیاد و پی‌درپی رو پشت سر گذاشتیم، فقط این قله زنجیر بند است که ما رو از سختی صعود و فرودهای مکرر نجات می‌دهد،

یک قله سنگی تیغه‌ای پوشیده از برف سنگین پودری، کلاً حجم برف مسیر سنگین و پودری ست،

ساعت ۱۷ به گردنه وارنگه چال می‌رسیم. حجم زیاد برف و پودری بودن آن زمان زیادی رو جهت آماده کردن جای چادر از ما می‌گیرد، به‌هرحال بازهم چادر و شب، خستگی تلاش، سرما، خواب نازو …

 

چهارشنبه ۱۷ دی‌ماه ۹۹

طبق هماهنگی قبلی امروز قرار است اعضای تیم پشتیبان خود را به گردنه کندوان برسانند.به همین منظور امید و انرژی بیشتر در تیم موج می‌زند.

ساعت ۸ صبح شروع به حرکت می‌کنیم. شیب تند و پربرفی را صعود کرده، از یالی تیغه‌ای عبور می‌کنیم. قله اندرسم در ظاهر نزدیک به نظر می‌آید اما راه چیز دیگری نشان می‌دهد.

در ساعت ۱۲:۴۰ به گردنه دره اندرسم می‌رسیم. استراحتی کوتاه کرده به سمت قله اندرسم ادامه مسیر می‌دهیم. ساعت ۱۵:۳۰ به قله اندرسم می‌رسیم. برای ادامه مسیر مجبور به بستن کرامپون‌ها می‌شویم و با کلنگ بااحتیاط از معبر سنگی مسیر عبور می‌کنیم.

ساعت از ۱۶ گذشته، با توجه به کم شدن ارتفاع و برف‌گیر بودن منطقه، صعود قلل کندوان با برف‌کوبی سنگین انجام‌گرفته و پس از ۱۱ ساعت تلاش بی‌وقفه در ساعت ۱۹ به گردنه کندوان رسیده و با استقبال گرم تیم پشتیبان روبرو می‌شویم.

با دیدن دوستان خون تازه‌ای در رگ‌هایمان جریان می‌گیرد. با نوشیدن آب و چای انرژی ازدست‌رفته را تجدید نموده و شب خوشی را در کنار دوستان سپری می‌نماییم.

 

 

 

پنجشنبه ۱۸ دی‌ماه ۹۹

در گردنه کندوان با توجه به پایان یافتن مرخصی ورزشی آقای علی بکائیان که به جهت همراهی و کسب تجارب در این برنامه شرکت کرده بودند ،

به همراه تیم پشتیبان آقایان امین الرعایا و ابوترابی از منطقه خارج و آقایان رضا شادابی و رضا فرهمند به جهت کسب تجارب و همراهی تیم به اعضای ثابت پیمایش خط‌الرأس علم‌کوه به دماوند (آقایان میربلوک مهرداد و یزدی) می‌پیوندند و امروز را در گردنه کندوان به استراحت می‌پردازیم.

آری محفل روشنفکری فاتحان کوه و صخره عمیقاً دوستی و رفاقت را در بین کوهنوردان به اثبات رسانده است.

این خیزش و حرکت چون چراغی روشنگر محفل و محافل کوهنوردان باهمت خواهد شد و شعار کوهنوردان باسابقه قدیمی را در دوستی، صفا، صمیمیت و همدلی و انتقال تجارب و تلاش به اثبات می‌رساند…

 

ادامه گزارش را در لینک زیر بخوانید

بخش دوم گزارش